Toch maar Tanzania

Na het berichtje van Right to Play gisteren was het wel even schrikken: geen Uganda, geen reis? Gelukkig gaf Right to Play een tegenvoorstel: Tanzania, het land van de Lion King.


Nu nog even heel de nacht schrijven aan het nieuwe projectvoorstel voor de Xplore subsidie en dan kunnen we met de organisatie van de reis en het voor- en natraject beginnen. Ook goed nieuws voor jou, want dan gaan we mensen zoeken om met ons mee te gaan! Heb je interesse, laat het dan alvast even weten. Binnenkort zal ik hier de officiële eisen plaatsen die we stellen aan de resterende paar deelnemers.

Jasper, i2i

Maak het waar

Weet je wat er nodig is om de armoede in de wereld te halveren?
Weet je wat er nodig is om alle kinderen in de wereld basisonderwijs te geven?
Weet je wat er nodig is om HIV/AIDS de kop in te drukken?

0,7% van jouw tijd, geld of energie. Kun je dat missen? Maak het waar dat we de millenniumdoelen bereiken!


Of klik op zijn knappe kop om je stem te geven tegen armoede.

Jasper, i2i

Ik ben blank en breng schade toe

Vandaag kreeg ik een mailtje van Right to Play, met wie ik een reis naar Uganda probeer te organiseren. Ze zijn enthousiast, bij Right to Play, over ons plan hun projecten in vluchtelingenkampen te bezoeken. Alleen: door de bezoeken van al die geïnteresseerde mensen uit het Westen denkt de regering van Uganda nu dat Right to Play een rijke club is en dat zet de verhoudingen onder druk.

Als Nederlandse jongere ben ik me er maar al te bewust van dat mijn mondiale voetafdruk groot is. Ik gebruik meer electriciteit per dag dan menig boer in Afrika in een jaar; enkele bomen laten ieder jaar het leven om alleen mijn kladpapiertjes de leveren. Ik probeer zo min mogelijk sporen na te laten, maar het lijkt of dat als blanke onmogelijk is. Alleen mijn aanwezigheid in veel landen op deze wereld brengt al schade toe.

Een leuke blog die ik sinds kort volg is die van No Impact Man, een man in New York die probeert geen sporen achter te laten op de wereld. Althans: geen negatieve sporen. In New York - of Utrecht - moet dat nog redelijk lukken, maar zou het ook mogelijk zijn om No Impact Man Kenia, Guatamala of - om het even - Vietnam te zijn?

Ik hoop dat alles met Right to Play nog lukt en dat we tijdens ons bezoek daar geen schade toebrengen. Tegelijkertijd zal ik eens nadenken over het no impact wereldburgerschap. Heb je tips, laat ze weten!

Jasper, i2i

inspirado om te inspirieren

Voor een Nederlander spreek ik niet uitzonderlijk veel talen, eerlijk gezegd interesseerde het me niet zo om te kunnen praten met mensen uit andere landen in hun eigen taal. "Iedereen spreekt tegenwoordig toch Engels?"


Godzijdank nam ik vorig jaar de tijd om in Barcelona toch een paar woordjes Spaans te leren. Leuk, chevere. Nu na een jaar en twee maanden red ik me redelijk tot goed in deze taal en het wordt me steeds duidelijker dat het wel degelijk voordelen heeft om mensen in hun eigen taal aan te kunnen spreken. Puur toevallig heeft mijn werkgever een kantoortje in Spanje en vorige week kwam één van de mensen van daar een weekje hier in Nederland werken.

We raakten aan de praat en het bleek dat ze sinds kort werkt aan een weblog over visieontwikkeling. Omdat ze hier in Spanje nog helemaal niet ver mee zijn, leest het als "visie voor dummies" en dat is al interessant, maar omdat ik ook Spaans spreek kan ik haar ook helpen met het verbeteren van de blog. Leuk, paja! En: daaroverheen sprak ik vandaag een andere collega van haar (helemaal enthousiast dat ik Spaans sprak) en nu mag ik in september daar sowieso gaan solliciteren;)

Leuk, leuk, leuk. Met mensen in hun eigen taal praten toont interesse, toont respect. Op de één of andere manier heb je meteen een streepje voor, al kun je maar "hallo" zeggen. Ik hoop in steeds meer talen te kunnen genieten van alle kansen die je krijgt als je mee kunt praten in de lokale taal, dus als iemand nog een "hallo" en "hoe gaat het" in het buitenlands kent, laat het me weten. Bedankt alvast!

Jasper, i2i

Samen bereik je meer, echt

Enigszins trots ben ik wel op het succes van het Jeugdkabinet. Er gaat geen dag voorbij zonder telefoontjes of mailtjes van leuke initiatieven die iets met de jonge politici willen doen. Vrijdag mocht ik bijvoorbeeld langs Kidsweek - de krant voor jong Nederland - om te kijken 'wat we voor elkaar kunnen betekenen'.


Super interessant natuurlijk. Alleen blijkt steeds weer dat deze gevestigde orde een beetje bang is voor ons splinternieuwe initiatief. In plaats van te kijken hoe we samen de krachten kunnen bundelen om bij te dragen aan de groei van Nederland, komt er kritiek op onze werkwijze, wordt er van ons verwacht dat we ons aanpassen aan hen, omdat zij al langer bestaan en wij nieuw zijn. Niet dus.

Sinds een maand werk ik voor Visie21 en daar gaan dingen niet zoals ze al jaren gaan. Wij veranderen Nederland op onze eigen manier. Niet door op hoog niveau te praten en te praten, maar door met Nederlanders zelf hard aan de slag te gaan. Wij zijn niet bang om de overheid, het bedrijfsleven of andere bobo's een ongemakkelijk gevoel te geven, omdat we werken voor de belangrijkste doelgroep mogelijk: iedereen.

De gevestigde orde (zoals Kidsweek, Coolpolitics, de Nationale Jeugdraad) vindt dat maar niets. Ze willen hun belangen verdedigen en daarom houden ze ons liever op afstand. Samenwerken? Alleen als we ons aanpassen aan hun structuren. Dat gaat dus niet gebeuren, want juist met onze verschillen kunnen we meer bereiken. Wij geloven hierin, dat we met z'n allen samen veel kunnen bereiken. Daarom nodig ik iedereen met een idee om Nederland beter te maken uit om dat aan mij te vertellen. Onze standaardreactie is "ja" en we doen het op jouw manier, met onze hulp.

De komende weken zal ik hier regelmatig schrijven over de dingen waar we met Visie21 mee bezig zijn en hopelijk kan ik je hierdoor inspireren zelf ook met ideeën te komen. Ik hoop dat wij er samen wel iets moois van kunnen maken, op onze (onze en jouw) manier.

Tot snel,
Jasper, i2i

Ga mee sporten in Uganda

In de speelfilm "The Last King of Scotland" speelt Nicholas Garrigan (James McAvoy) een partijtje voetbal in de binnenlanden van Uganda. Op mij hebben dit soort scenes altijd een grote uitwerking: sport maakt in één keer iedereen gelijk. Lange blanke slungels en snelle donkere artiesten en kleine getalenteerde latinos: op het sportveld maakt het niet meer uit.


Sport verbindt mensen en sport helpt in de verwerking van trauma's. De ontwikkelingsorganisatie Right to Play richt zich daarom op traumaverwerking, onderwijs en ontwikkeling door sport. Ze doen dit met leuke projecten overal op de wereld.

Samen met een aantal andere jongeren, waaronder VN'ers Sandra en Wilco, willen Eef en ik deze zomer een reis naar Uganda organiseren om daar door sport een bijdrage te leveren aan de verbetering van het leven van jongeren daar. Met deze reis willen we ook andere Nederlandse jongeren de mogelijkheid geven om een onvergeetbare reis te maken. We willen ogen openen en het echte leven in Afrika laten zien. Heb je daar interesse in? Lees dan even verder.

Op dit moment zijn we bezig met de subsidie van de reis. Deze kan nog afgekeurd worden, maar laten we van het positieve uitgaan. We willen op reis in de laatste 2 weken van juli en de eerste week van augustus. Reisdoel is Uganda (wikipedia). Daar willen we 3 projecten van Right to Play bezoeken, in de 'veilige' delen van het land, want ja: Uganda kan gevaarlijk zijn.

Heb je interesse en wil je op de hoogte gehouden worden? Mail dan eventjes naar jasper@inspired2inspire.nl en ik praat je persoonlijker wat meer bij. Wil je weten waarom je mee moet? Kijk dan de eerder genoemde film en laat je hart veroveren door de schoonheid van het land en het leuke van sport!

Jasper, i2i

Wat zijn we stil

De vaste lezer (of lezers?) van onze blog is het vast opgevallen: we zijn al een tijdje wat stiller bij i2i... Zijn we onze inspiratie kwijt? Liggen we in het ziekenhuis? Vinden we het niet meer belangrijk te inspireren voor een betere wereld? Allemaal nee. We zijn gewoon, zoals dat zo mooi heet, een beetje druk. Een paar woordjes over ons;)


Roos verstopt zich tegenwoordig veel op de universiteit voor haar studie Psychologie. Daarnaast doet ze hip modellenwerk voor David & Thomas en brengt ze veel tijd door op YouTube:) Op haar eigenste eigen blog schrijft ze nog wel veel leuke stukjes, dus voor haar fans...


Eef heeft net net net haar studie afgerond, Gefeliciteerd, gefeliciteerd! Een interessante stage bij Amnesty was het laatste dat hiervoor gedaan moest worden en natuurlijk kostte het afronden veel meer tijd dan gehoopt. Nu is ze bezig met het organiseren van een jongerenreis naar Uganda en zoekt ze een leuk baantje om de tijd te doden tot het weer september en studietijd is.


Jasper zat eerst een tijdje waar de zon 's winters heen gaat, maar rent nu al weer bijna een maand rond bij Visie21, waar hij informateur is van Nederland's eerste Jeugdkabinet en daarna allerlei leuke dingen mag gaan doen. Hij helpt Eef bij de reis naar Uganda, schrijft een horrorverhaal over "piso diez" en probeert z'n eigen bedrijfje van de grond te krijgen.

Dus ja, we hard bezig met vanalles. Hopelijk kunnen we de komende tijd wat rust vinden om meer te schrijven op i2i! Bedankt dat je ons bleef lezen in ieder geval, hip!

Roos, Eef & Jasper, i2i

Join Hands

Aids slaat een gat in vele samenlevingen: hele generaties verdwijnen. Als leraren sterven, dan is er geen school meer om iets te leren. Als artsen sterven, gaat de gezondheidszorg achteruit. Als ouders ziek zijn, dan moeten de kinderen voor hen zorgen en kunnen zij niet naar school. En als ouders sterven, is er voor kinderen geen houvast in het leven meer. Deze kwetsbare kinderen hebben bescherming nodig. Daarom voert Unicef dit najaar actie voor kinderen die te maken hebben met de gevolgen van hiv en aids. De 11-jarige Joaninha uit Mozambique is het gezicht van deze campagne. De ouders van Joaninha en haar 8-jarige zusje Chica zijn vlak na elkaar overleden, hoogstwaarschijnlijk aan de gevolgen van aids.

Bron: Unicef



Met de actie Join Hands for Joaninha wil Unicef 325.000 mensen bij elkaar krijgen, om een virtuele keten te vormen van Nederland naar Mozambique. Als dit lukt, helpt Selekt Mail 250.000 kinderen aan een geboortebewijs dat toegang geeft tot voeding, onderwijs & gezondheidszorg.

Edwin Evers, bekend van Radio 538, werkt als 'Special Representative van Unicef' aan diverse fondsenwervende en voorlichtende activiteiten van Unicef Nederland en is de eerste die zijn hand heeft uitgereikt; sinds eergisteren sta ik in Spanje, op plaats 35.649. Nog een eindje te gaan dus.. Help jij ook een handje mee? :)

Roos, i2i

Wat zit je haar leuk!

Wist je dat het gisteren alweer de vijfde Nationale Complimentendag was?

Een complimentje geven als iets goed gaat: het klinkt logisch en vanzelfsprekend. Toch gebeurt het in de praktijk maar weinig. Meestal staan we wel snel klaar om te vertellen wat er niet goed ging, maar de dingen die wél goed gaan, vinden we vanzelfsprekend.



Ieder mens heeft behoefte aan (positieve) persoonlijke waardering. De Nationale Complimentendag is een gelegenheid om hier eens extra op te letten, maar in principe dient zich elke dag natuurlijk wel iets voor dat een aanleiding kan zijn tot het geven van een compliment; overdrijf dit echter niet en blijf oprecht.

En zoals het met wel meer dingen gaat: wat je geeft, kun je terug verwachten. Het is minstens net zo belangrijk een compliment te kunnen geven als een te kunnen incasseren. In plaats van een positieve opmerking meteen af te wimpelen of terug te geven, zoals velen snel geneigd zijn te doen, zeg netjes bedankt en geniet van het moment :)

Neem ook eens een momentje voor een complimentje!

Roos, i2i