Familie

Soms gebeurt er iets in je leven waardoor, of waarna, je anders tegen dingen of mensen gaat aankijken..

Vorige week was ik in New York met m’n ouders, broertje en zusjes. Voor ons allemaal een vreemd land, een vreemde stad. Voor het eerst sinds tijden waren we ècht met z’n allen ergens naartoe; zonder interruptie door bijvoorbeeld het ontmoeten van andere jongeren of een bekende bestemming, waar iedereen z’n eigen gang gaat. Een echte familie vakantie.

Zoals elke familie ze wel kent, denk ik, waren er ‘natuurlijk’ genoeg vervelende dingen, discussies, ruzietjes en gevoelens af en toe; wat wil je met zo’n - toch wel - grote groep mensen met andere interesses, verlangens en belevingen. Wat jij zelf ziet en voelt, is jouw werkelijkheid. Dus zo hadden we al snel zes verschillende werkelijkheden onderling en dat wil nog wel eens botsen.

Over het algemeen, voorheen, waren wij eigenlijk een groep die bestond uit redelijk van elkaar losstaande individuen (de kinderen dan). Iedereen gaat tot op zekere hoogte z’n eigen gang en bemoeit zich weinig met wat de ander doet. Maar nu, nu waren we echt een eenheid die niet alleen het feit van het ‘bij elkaar horen’ uitstraalde, maar ook plezier en geluk. M’n soms vervelende, maar net zo goed lieve puberende 15-jarige zusje, m’n stille, maar toch veel te vertellen hebbende 12-jarige broertje en m’n schattige, bijdehante en alles doorhebbende zusje van 9 hebben allemaal zo hun manier van voelen, doen, denken en reageren (m’n ouders natuurlijk net zo goed).



Sinds afgelopen week kijk ik anders aan tegen m’n gezin. Ik wil zeker meer tijd met ze doorbrengen en kijken hoe zij in het leven staan, wat ze bezig houdt, hoe ze veranderen in de loop der tijd en wat hen inspireert. Want, één ding is zeker, zij inspireren mij - stuk voor stuk!

Soms gebeurt er iets in je leven waardoor, of waarna, je anders tegen dingen of mensen gaat aankijken.. Heb jij ook een voorbeeld? Voel je dan vrij deze met ons te delen! Ik ben benieuwd ;)

Roos, i2i