Koffie

"El café es, verdaderamente, el vino del siglo 21" las ik in een foldertje van Cafe Zeta in Miraflores. Als groot koffiefan en liefhebber van bijna alle manieren waarop koffie te drinken is, ben ik het hier wel mee eens. Koffie wordt steeds populairder. Tien jaar geleden dronk heel Nederland nog gewoon zwart, eventueel met een klontje en een wolkje. Tegenwoordig is cappuccino de norm en voorzichtig aan beginnen de mensen hier zelfs moeilijkere koffies te drinken.


Het kan gekker. In veel landen is koffie een persoonlijk kenmerk geworden, zoals de schoenen die je draagt. Op Atlanta Airport stond ik achter een Amerikaan die een "caramel macchiato light grande with one extra shot and extra cup to go" bestelde. Het duurde even voor ik de bestelling begreep en toen had het meisje hem al gemaakt. Koffie om je te onderscheiden.

Mijn lievelingskoffie is de Ristretto. Toen ik deze week op internet opzocht hoe deze precies gemaakt wordt, kwam ik terecht op een pagina met een mooi, kritisch verhaal over koffiedrinkers die zo nodig een Ristretto willen. De bottomline: het bestellen van een 'moeilijke koffie' doe je meer om te laten zien dat je er zogenaamd verstand van hebt, dan omdat je daadwerkelijk precies deze koffie lekkerder vindt. Ook op die manier gaat koffie dus op wijn lijken.

Ik denk niet dat we ons moeten willen onderscheiden met de koffie die we drinken. Ik denk dat we ons beter kunnen onderscheiden door wat we doen. En als je om veel te kunnen doen - zoals ik - koffie nodig hebt, dan scheelt het bestellen van "zwart" ten eerste tijd, en ten tweede verwarring. Sinds het verhaal over de Ristretto drink ik hem in ieder geval wel weer zo: lekker zwart, prima koffietje, goed jaar en drinkt lekker weg!;)

Jasper, i2i